Komeet C/2023 A3 (Tsuchinshan-ATLAS) in beeld

Deze dagen is aan de westelijke hemel na zonsondergang een komeet te zien die eens in de 80.000 jaar dicht bij de aarde komt, of misschien zelfs nooit meer. Het gaat om komeet C/2023 A3 (Tsuchinshan-Atlas). Deze komeet is bijna 3 kilometer in diameter en zijn staart van stof en gassen strekt zich uit over tientallen miljoenen kilometers. Echt prachtig om te zien!

Kometen zijn relatief kleine hemellichamen die in een vaak langgerekte elliptische baan rond een ster draaien en uit ijs, gas en stof bestaan (“vuile sneeuwballen”). Een komeet bestaat uit bevroren gassen en gesteente. Als een komeet in zijn baan de zon nadert wordt het ijs gasvormig en ontstaat een lichtgevende staart. Eigenlijk zijn het twee staarten: een witte van steengruis en een blauwe van gas. Als een komeet te dicht bij de zon komt kan hij smelten en de kleine deeltjes die dan in ‘wolken’ overblijven zijn weer de basis voor het ontstaan van meteoren. Een meteoor wordt ook wel ‘vallende ster’ genoemd, maar het is natuurlijk geen echte ster.

Nadere info is te vinden op diverse websites, waar onder: https://starwalk.space/nl/news/c2023-a3-
tsuchinshan-atlas-next-comet-visible-from-earth-2024

Op dit moment verwijdert de komeet zich weer van de aarde en is daardoor helaas niet meer met het blote oog te zien. Hij is nu alleen nog met een goede verrekijker of telescoop zichtbaar. Naar verwachting kan de komeet nog tot half november worden gezien, uitgaande van de magnitude die dan is gestegen tot ongeveer +6. Daarboven kan het ook met een amateurtelescoop lastig worden de komeet te vinden.

In diverse Sterren Apps is de komeet opgenomen onder de naam C/2023 A3. Dat vergemakkelijkt het terugvinden. Dat geldt ook voor de zgn. ‘smart scopes’, waar de komeet in de lijst van objecten staat. Die kan je dan met één druk op de knop vinden, mits ze op voldoende hoogte boven de horizon staan. Zo kon ik in de Nacht van de nacht op 26 oktober nog deze opname maken van C/2023 A3.
De bij die gelegenheid aanwezige bezoekers kregen in onze sterrenwacht nadere uitleg over de herkomst en samenstelling van deze ijsklomp met staart.
Gelukkig is er nog wat tijd om weer afscheid te nemen van deze bijzondere verschijning. Want 80.000 jaar is wel een erg lange periode!

Andries Boone

Scroll naar boven